Śmierć o północy

Cytat z tytułowego opowiadania:

- Denerwujesz mnie, Eve.
- Dlaczego? Bo mam rację?
- Tak. I zadzierasz nosa.

Czy jesteś właścicielem fabryki Kytell w New Jersey? Przystanęła i skrzywiła się, kiedy zobaczyła, że przeszkodziła mu w samym środku konferencji holograficznej. Kilka postaci zwróciło się w jej stronę i zmierzyło ją od stóp do głów nieco poirytowanym wzrokiem.
- Przepraszam.
- Nic nie szkodzi. Proszę państwa, przedstawiam moją żonę. - Roarke rozsiadł się w fotelu, niesamowicie zadowolony, że Eve niechcący spełniła swoją groźbę, iż wtargnie, kiedy będzie załatwiał jedną z wielomilionowych transakcji, wyłącznie po to, żeby go zdenerwować. - Proszę mi wybaczyć. To zajmie tylko chwilkę. Caro?
Hologram jego sekretarki wstał i się uśmiechnął.
- Naturalnie. Za chwilę znów przeniesiemy się do sali konferencyjnej. - Postać się odwróciła, dotknęła palcami przycisków, które tylko ona widziała, i hologramy zniknęły.
- Powinnam była najpierw zapukać albo co.
- Nic się nie stało. Poczekają. Za chwilę dzięki mnie bardzo się wzbogacą. Czy jestem właścicielem czego?
- Czy musiałeś powiedzieć „oto moja żona” takim tonem, jakbym właśnie przybiegła z kuchni?
- Wolałem to, niż wyjaśniać im, że właśnie przyjechałaś z kostnicy.

The Best Of - tak w skrócie można scharakteryzować ten fragment. Zwłaszcza dwie ostatnie linijki. Sama nie wiem, kto wyskakuje z lepszymi tekstami: Eve czy jej mąż. Jedno jest pewne, z nimi nie można się nudzić!

Z opowiadania "Interludium w kosmosie":
- Może przyniosę paniom coś do picia? Dla ciebie wino, Eve? A dla ciebie, Peabody?
- Niebiański Orgazm. I mam na myśli koktajl, a nie reakcję na twój widok.
Rozbawiony Roarke poklepał ją po ramieniu.
- Zajmę się tym.
- Och, bardzo bym chciała - mruknęła Peabody, kiedy zostały same.
- Zamknij się. - warknęła Eve.